Στο σύγχρονο ΝΒΑ, οι σούπερ σταρ δεν κρίνονται μόνο από τους αριθμούς τους, αλλά και από την ικανότητά τους να εξελίσσονται. Ο Σάι Γκίλτζιους–Αλεξάντερ είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαδρομής. Ο Καναδός γκαρντ των Θάντερ δεν έγινε ο σκόρερ που είναι σήμερα από… τύχη, ούτε έφτασε στην κορυφή επειδή “γεννήθηκε” με το τέλειο σουτ. Κάθε άλλο, έφτασε εκεί με πείσμα, μελετημένη δουλειά και συνεχή επαναπροσδιορισμό.
Η τεχνική του, ειδικά στο σουτ, είναι αποτέλεσμα συνεχούς δουλειάς, λεπτών προσαρμογών και επιμονής στις λεπτομέρειες που έγιναν μέσα στα χρόνια. Από το πρώτο του βήμα ως rookie μέχρι την περσινή MVP season του, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ο SGA έχει αλλάξει κατά πολύ τη μηχανική του σουτ του. Έχει βελτιωθεί αρκετά για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο, και στην πραγματικότητα χειροτέρεψε για λίγο πριν “τελειοποιήσει” τη σημερινή του τεχνική.
Το κύριο μέρος της τεχνικής του σουτ που ο Σάι έχει βελτιώσει κατά τη διάρκεια της καριέρας του είναι το “set point”. To “set point” είναι το σημείο στο σουτ στο οποίο φτάνει η μπάλα πριν φύγει από τα χέρια του παίκτη. Το set point είναι ένα σημαντικό σημείο ελέγχου στην τεχνική στο σουτ. Αυτό το σημείο, από το 2018 μέχρι σήμερα, ο Σέι το έχει μετακινήσει, το έχει χαμηλώσει, το έχει ανεβάσει ξανά, αλλά και έχει μεταφέρει στο κέντρο του σώματός του, ψάχνοντας την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην άνεση, την ταχύτητα και την ακρίβεια.
Ένα σουτ ψηλά, σαν υπόσχεση από έναν rookie
Στην πρώτη του χρονιά, ως rookie με τους Κλίπερς (2018-19), ο Σάι είχε πολύ υψηλό σημείο εκκίνησης. Έφερνε την μπάλα πάνω από το κεφάλι του, σταματούσε στιγμιαία και μετά εκτελούσε.
Όπως πολύ πιθανόν να παρατηρήσατε και στο παραπάνω βίντεο, το κάτω μέρος της μπάλας βρίσκεται στο πάνω μέρος του κεφαλιού του. Αυτό είναι το υψηλότερο σημείο εκκίνησης που είχε ποτέ στην καριέρα του στα τρίποντα. Η μηχανική του σουτ του ήταν καθαρή και με ωραία καμπύλη, όμως η εκτέλεση ήταν αργή. Τα ποσοστά του στη σεζόν 2018-29 ήταν αξιοπρεπή με 47.6% εντός πεδιάς και 36.7% στα σουτ τριών πόντων. Με μια φευγαλέα ματιά στα στατιστικά παρατηρούμε πως ήταν οκέι και θα έλεγε κανείς γιατί να αλλάξει την τεχνική του αφού έχει αποτέλεσμα; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα ήταν πως η φόρμα του δεν ήταν… ιδανική για NBA, με τα παιχνίδια γρηγορότερα και τις απαιτήσεις στο πρόσωπό του όλο και περισσότερες.
Η πρώτη προσαρμογή χαμηλώνοντας για να βελτιωθεί
Μετά την πρώτη του χρονιά, ο SGA έκανε την πρώτη προσαρμογή στο σημείο εκκίνησης του. Συνολικά θα μπορούσαμε να πούμε πως από τη δεύτερη έως τη τέταρτη σεζόν του (2019-22) στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, “πειραματίστηκε” όσον αφορά το σουτ του. Για τη σεζόν 2019-2020, ο Σάι χαμήλωσε το σημείο εκκίνησης του. Από εκεί που ως rookie έφερνε την μπάλα στο ύψος του κεφαλιού του πριν καν αρχίσει να σουτάρει προς το καλάθι, το 2019-2020 (στους Θάντερ πλέον), έφερνε την μπάλα περίπου στο ύψος του μετώπου του πριν σουτάρει.
Στην παραπάνω εικόνα, παρατηρούμε την εμφανή αλλαγή στο σουτ του Σάι. Μπορείτε να δείτε ότι τη δεύτερη του σεζόν, το σημείο εκκίνησης του είναι χαμηλότερο. Στην πρώτη του χρονιά, αριστερά, το κάτω μέρος της μπάλας είναι στο ίδιο επίπεδο με το κεφάλι του. Στη δεύτερη του χρονιά, δεξιά, το κάτω μέρος της μπάλας είναι πιο κοντά στη μύτη του. Ένας άλλος δείκτης ότι το σημείο εκκίνησης του είναι χαμηλότερο είναι το άνω μέρος του χεριού και ο αγκώνας του.
Πώς επηρέασε αυτή η προσαρμογή τα ποσοστά του; Δεν είχαμε ιδιαίτερες διαφορές με την πρώτη χρονιά και πιο συγκεκριμένα ο Καναδός γκαρντ είχε 47.1% εντός πεδιάς και 34.7% στα σουτ τριών πόντων για τη σεζόν 2019-20. Έχουμε δηλαδή μια μικρή μείωση και στα δύο.
Αλλαγή οπτικής σε σχέση με το σώμα
Στην τρίτη του σεζόν στο ΝΒΑ, 2020-21, ο SGA διατήρησε το set point του χαμηλό και η απελευθέρωση της μπάλας παρέμεινε υψηλή. Αν τώρα παρατηρήσετε τις δύο πρώτες σεζόν το σουτ του, θα διαπιστώσετε κάτι ακόμα κοινό που ο Σάι αλλάζει μπαίνοντας στη σεζόν 20-21. Στις δύο πρώτες σεζόν του, σουτάρει από την αριστερή πλευρά του σώματός του. Ωστόσο, το 2020-21, μετακίνησε το σημείο εκκίνησης προς τα δεξιά, έτσι ώστε η μπάλα να βρίσκεται τώρα στο κέντρο του σώματός του στο σημείο εκκίνησης και να σουτάρει περισσότερο από το κέντρο του σώματός του. Από αυτό το σημείο και μετά, δεν το αλλάζει.
Αυτή η αλλαγή έφερε και μια ραγδαία αύξηση των ποσοστών του για το 2020-21, με 50.8% εντός πεδιάς και 41.8% στο τρίποντο.
Η μεγάλη ανατροπή που τον έκανε καλύτερο
Στην τέταρτη χρονιά του, τη σεζόν 2021-22, ο Σάι έκανε τη μεγαλύτερη αλλαγή στο σουτ του. Ταυτόχρονα, όμως, είδε τη μεγαλύτερη πτώση στα ποσοστά σουτ του. Η μεγαλύτερη αλλαγή έχει να κάνει με το γεγονός πως μείωσε ακόμα περισσότερο το set point του. Σε αυτή τη σεζόν, η μπάλα είναι στην ευθεία με το πρόσωπό του.
Συνολικά, δηλαδή, κατανοούμε πως σε όλες τις πρώτες τέσσερις σεζόν του, ο Σάι συνέχισε να μειώνει ελαφρώς το set point του μέχρι που έφτασε σε αυτό το σημείο εδώ. Εάν συγκρίνουμε τη χρονιά του ως rookie με το 2022, η διαφορά είναι τεράστια.
Το ίδιο ισχύει και με το σημείο που βρίσκεται και ο αγκώνας του κατά τη διάρκεια του σουτ. Κάθε χρόνο δείχνει ακόμη πιο χαμηλά από την προηγούμενη χρονιά. Η άλλη αλλαγή που έκανε είναι ότι τώρα φέρνει την μπάλα λίγο πιο μακριά από το πρόσωπό του.
Από το χαμηλότερο σημείο στην καθιέρωση του Σάι
Το 2021-22, το set point του είναι χαμηλότερα και πιο έξω. Τα στατιστικά του είναι στο 45.3% στα εντός πεδιάς και στο 30% στα τρίποντα. Πρόκειται για τα δύο χειρότερα νούμερα της καριέρας του. Έκτοτε όμως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν προς το καλύτερο… φτάνοντας στο σήμερα που ο MVP μοιάζει να μην έχει ταβάνι!
Την επόμενη χρονιά, τη σεζόν 2022-23, το set point του Σάι είναι ακόμα πιο χαμηλό, φέρνοντας την μπάλα πιο κοντά στο πρόσωπό του. Το 2022-23 σούταρε περισσότερο προς τα πάνω και ανέβασε το σημείο απελευθέρωσής του ψηλότερα. Από αυτό το σημείο της σεζόν 2022-2023, ανέβαζε το set point του λίγο περισσότερο κάθε χρόνο.
Έτσι, από τη σεζόν 2021-2022, όπου είχε τα χαμηλότερα ποσοστά καριέρας του, από εκεί και πέρα ήταν σχεδόν όλα ανοδικά. Το ποσοστό σουτ του ανέβηκε από 45.3% σε 51%. όταν έφερε το set point του πιο κοντά και σταμάτησε να πιέζει την μπάλα. Στη συνέχεια, ανέβηκε στο 53.5% πριν μειωθεί λίγο στο 51.9% πέρυσι. Τα τρίποντά του ανέβηκαν από 30% σε 34.5%, σε 35.3% και στη συνέχεια ανέβηκαν στο 37.5% πέρυσι.
Το ηθικό δίδαγμα του SGA
Μετά από τη σεζόν με τίτλο MVP και πρωτάθλημα, με ατομικές επιδόσεις που εντυπωσιάζουν, δύσκολα θα αλλάξει ξανά κάτι στην μηχανική του. Φαίνεται πως βρήκε αυτό που λειτουργεί, έπειτα από προσαρμογές, μικρές αλλαγές, αποτυχίες και ατελείωτη υπομονή.
Σε μια εποχή, όπου τα πάντα κρίνονται από highlights και αριθμούς, ο Σάι βρήκε τη δική του ισορροπία. Κι αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό μάθημα. Η εξέλιξη δεν είναι μια ευθεία γραμμή, αλλά μια πορεία γεμάτη γεμάτη διορθώσεις, σιωπηλές βραδιές στο γήπεδο και “λάθη” που τελικά χτίζουν MVP’s.
Μην ξεχνάτε… μερικές φορές τα πράγματα πάνε όλα λάθος λίγο πριν πάνε όλα σωστά!
