Σαν σήμερα, στις 12 Οκτωβρίου 1999, άφησε την τελευταία του πνοή ο κορυφαίος παίκτης της εποχής του – και ένας από τους πιο εμβληματικούς και κυριαρχικούς στην ιστορία του NBA – ο Ουίλτον Νόρμαν “Ουίλτ” Τσάμπερλεϊν. Ο Αμερικανός σέντερ (ύψους 2.16μ.) απεβίωσε στο Λος Άντζελες από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 63 ετών. Η απώλειά του σόκαρε τον κόσμο του αθλητισμού, καθώς θεωρούνταν – δικαίως – ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών.
Ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν παραμένει μια θρυλική μορφή του παγκόσμιου μπάσκετ, με επιδόσεις που δύσκολα θα ξεπεραστούν. Οι 100 (!) πόντοι που σημείωσε σε ένα ματς NBA παραμένουν ένα από τα πιο ιστορικά και αναγνωρίσιμα ρεκόρ όχι μόνο στα χρονικά των 75 ετών του NBA, αλλά και στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού συνολικά. Ακόμη, έγινε ο πρώτος – και μέχρι σήμερα μοναδικός – σέντερ που τελείωσε τη σεζόν ως ηγέτης στις ασίστ σε ολόκληρο το NBA.
Η επιρροή του στο παιχνίδι είναι ανυπολόγιστη και συνεχίζει να εμπνέει παίκτες και φιλάθλους σε όλο τον κόσμο.
Ήταν ένας – κυριολεκτικά και μεταφορικά – γίγαντας του μπάσκετ. Παρότι τα στατιστικά του είναι… μυθικά, υπήρχαν πολλές πτυχές του που δεν γνώριζε το ευρύ κοινό. Ο Ουίλτ δεν ήταν μόνο ένας αθλητής με ασύλληπτα σωματικά προσόντα, ήταν ένας άνθρωπος με πολύπλευρη προσωπικότητα, γεμάτη αντιθέσεις και απρόσμενα ενδιαφέροντα.
Ποιος, λοιπόν, ήταν ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν; Και πώς γίνεται ένας άνθρωπος να έχει τόσες πολλές άγνωστες πλευρές;
Το… απρόσμενο ξεκίνημα από τους Globetrotters
Η επαγγελματική καριέρα του Τσάμπερλεϊν ξεκίνησε ως μέλος των Harlem Globetrotters. Παρότι ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας θεωρούνταν “θαύμα της φύσης”, δεν έπαιξε κατευθείαν στο NBA. Αυτό λόγω ενός κανονισμού που δεν επέτρεπε σε παίκτες κολλεγίου να παίξουν επαγγελματικά στο NBA πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους (πώς έχουν αλλάξει οι καιροί!). Έτσι, το 1958, αποφάσισε να παίξει με τους Harlem Globetrotters. Για έναν χρόνο περιόδευε ανά τον κόσμο, προσφέροντας θέαμα και διασκεδάζοντας τα πλήθη. Η αμοιβή του, 50.000 δολάρια, θα αντιστοιχούσε σήμερα σε σχεδόν μισό εκατομμύριο – ένα τεράστιο ποσό για την εποχή.
Η εμπειρία αυτή αποδείχθηκε καθοριστική. Ο Ουίλτ έμαθε να αντιμετωπίζει το κοινό, να χαίρεται το παιχνίδι και να “παίζει με στυλ” – στοιχεία που αργότερα θα χαρακτήριζαν και την παρουσία του στο NBA.
Το 1959, ο Τσάμπερλεϊν εντάχθηκε στους Philadelphia/San Francisco Warriors, έπειτα στους Philadelphia 76ers και τελικά στους Los Angeles Lakers, γράφοντας ιστορία σε κάθε μία από αυτές τις ομάδες.
Ο Ουίλτ πέρα από το παρκέ
Όταν αποσύρθηκε από το NBA το 1974, δεν μπορούσε να μείνει μακριά από τον αθλητισμό. Ο Τσάμπερλεϊν ασχολήθηκε σοβαρά με το βόλεϊ. Έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της International Volleyball Association. Και δεν ήταν απλώς μέλος του διοικητικού συμβουλίου! Αγωνίστηκε με τους Seattle Smashers και έπαιξε τόσο καλά που εισήχθη στο Volleyball Hall of Fame. Ίσως όχι το πιο γνωστό του επίτευγμα, σίγουρα όμως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά της αστείρευτης ενέργειάς του.
Ο αγώνας με τον Μοχάμεντ Άλι που δεν έγινε ποτέ
Kάποια στιγμή, υπήρχε στα σκαριά ένας αγώνας απέναντι στον Μοχάμεντ Άλι στο ρίνγκ. Ένας τέτοιος αγώνας δύσκολα θα είχε καλή κατάληξη….
Ένας από τους ψηλότερους επαγγελματίες αθλητές της εποχής απέναντι σε έναν από τους μεγαλύτερους μποξέρ όλων των εποχών. Εντυπωσιακό στα χαρτιά, σίγουρα όμως παράτολμο στην πράξη. Κάτι τέτοιο, λοιπόν, θα γινόταν μετά την επιστροφή του Άλι από την τριετή εξορία του – όταν χρειαζόταν χρήματα – αλλά εν τέλει τα σχέδια κατέρρευσαν. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για τον προγραμματισμένο αγώνα, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στις 26 Ιουλίου 1971 στο Houston Astrodome, ο Άλι απαντούσε σε κάθε ερώτηση με ένα ειρωνικό: “Timbeeeeer!”. Μετά από λίγα λεπτά, ο Τσάμπερλεϊν σηκώθηκε και έφυγε από τη συνέντευξη Τύπου, μίλησε με τους δικηγόρους του και ακύρωσε τον αγώνα.
Η βοήθεια των εξακοσίων
Χρόνια μετά την αποχώρηση του Τσάμπερλεϊν από το ΝΒΑ και την επιτυχία του ως παίκτης βόλεϊ, σκέφτηκε να επιστρέψει στο πρωτάθλημα για να δοκιμάσει ξανά την τύχη του. Έτσι, βρέθηκε στα γραφεία των Νιου Γιορκ Νικς. Εκεί συνάντησε δύο διανομείς που δυσκολεύονταν να μετακινήσουν ένα τεράστιο καρότσι γεμάτο κουτιά. Υποτίθεται ότι το φορτίο ήταν τόσο βαρύ που ο ανελκυστήρας σταμάτησε τέσσερις ίντσες κάτω από το επίπεδο του δαπέδου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Ουίλτ είπε: “Αφήστε με να σας βοηθήσω, παιδιά”. Μπήκε στο ασανσέρ, σήκωσε το καρότσι και το τοποθέτησε στο έδαφος. Το φορτίο, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ζύγιζε περίπου 600 λίβρες (πάνω από 270 κιλά).
Σεβασμός στον αντίπαλο
Στη σύγχρονη εποχή του ΝΒΑ, όπου οι προσβλητικές εκφράσεις και η υπερβολική επιθετικότητα είναι σχεδόν “της μόδας”, αξίζει να θυμόμαστε ότι ο Τσάμπερλεϊν δεν αποβλήθηκε ποτέ από αγώνα λόγω φάουλ!
Θα περίμενε κανείς ότι, επειδή ήταν τόσο κυριαρχικός, οι αντίπαλοί του θα τον κυνηγούσαν συνεχώς. Ίσως οι παίκτες της εποχής του να μην σκέφτονταν έτσι, ή ίσως όλοι να τον φοβόντουσαν πολύ.
“Δεν υπάρχει λόγος να περπατάς”
Προφανώς ο Τσάμπερλεϊν ήταν τόσο δυνατός που, όπως λέγεται, του άρεσε να κουβαλάει… ενήλικες άνδρες για πλάκα, όπου κι αν πήγαινε. Ο Πατ Πάουερς, χρυσός Ολυμπιονίκης του βόλεϊ το 1984, είπε κάποτε ότι, ενώ γυμναζόταν στην παραλία τη δεκαετία του ’70, ο Τσάμπερλεϊν σήκωσε έναν άνδρα περίπου 109 κιλών που περπατούσε προς το υπαίθριο γυμναστήριο. Πιο συγκεκριμένα, τον σήκωσε πάνω από το κιγκλίδωμα και του είπε γελώντας: “Δεν υπάρχει λόγος να περπατάς”. Είναι κρίμα που δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε πίσω στη δεκαετία του ’70 και να γίνουμε φίλοι με τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν…
Οι 20.000 γυναίκες
Ο Ουίλτ είχε δηλώσει στο βιβλίο του ότι κοιμήθηκε με χιλιάδες γυναίκες, όμως ο αριθμός 20.000 προήλθε από τον φίλο του, Ροντ Ροντγουίγκ. Όπως έλεγε, έμειναν μαζί στο ρετιρέ του Τσάμπερλεϊν στη Χονολουλού, τη δεκαετία του 1980 για 10 ημέρες. Κάθε φορά που ο Ουίλτ κοιμόταν με μια νέα κοπέλα, ο Ροντ έβαζε ένα τικ στο ημερολόγιό του. Όταν τελείωσαν οι 10 ημέρες, είχε 23 σημάδια στο ημερολόγιό του. Αυτό σημαίνει περίπου 2.3 γυναίκες την ημέρα. Έτσι, ο Ροντ έκανε μερικούς υπολογισμούς… Διαίρεσε το 2.3 στη μέση και μετά το πολλαπλασίασε με τον αριθμό των ημερών που ο Ουίλτ είχε ζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή μείον 15 χρόνια. Κάπως έτσι, προέκυψε ο αριθμός 20.000.
Ο άνθρωπος που δεν ήθελε να είναι “ο Γολιάθ”
Παρά τη δημοσιότητα και τη λάμψη, ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν είχε μια πιο ευαίσθητη, ανθρώπινη πλευρά. Mισούσε το παρατσούκλι που είχε επικρατήσει για τον ίδιο, “Wilt the Stilt” (ο Wilt ο ξυλοπόδαρος), που τον περιόριζε σε ένα σωματικό χαρακτηριστικό.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, έλεγε χαρακτηριστικά: “Κανείς δεν συμπαθούσε τον Γολιάθ”, δείχνοντας πως δεν ήθελε να θυμίζουν τον γίγαντα, αλλά τον άνθρωπο πίσω από το μπόι.
Ένας θρύλος που δεν θα σβήσει ποτέ
Ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν δεν ήταν απλώς ένας αθλητής με απίθανα ρεκόρ. Ήταν ένας άνθρωπος που ξεπέρασε τα όρια του μπάσκετ, έζησε με πάθος και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον αθλητισμό και στη ζωή. Σε μια εποχή που οι περισσότεροι σούπερ σταρ διψούσαν για δημοσιότητα, δεν προκάλεσε ποτέ και δεν αναζήτησε φώτα και τίτλους τιμής.
Περισσότερο από τα κατορθώματά του, αυτό που μένει είναι το πνεύμα του. Το πνεύμα ενός ανθρώπου που απέδειξε ότι το αληθινό μεγαλείο δεν μετριέται σε… εκατοστά, αλλά σε ψυχή!
Αναπαύσου εν ειρήνη Ουίλτ.
