Πέρασε πολλά. Γυρίστε τα «ρολόγια» ένα χρόνο πίσω. Στην ουρά της βαθμολογίας. Έξω από την διαδικασία των play-off. Γυρίστε τώρα τα «ρολόγια» στο…τώρα. Δεύτερη θέση στην Regular Season και Final-4 μετά από 12 ολόκληρα χρόνια.
Το «τριφύλλι» δεν αλλάζει απλά το «τσιπάκι» σε χρόνο ρεκόρ. Το ακόμη πιο αισιόδοξο είναι πως η φετινή χρονιά δεν πρόκειται για πυροτέχνημα. Πρόκειται για την αρχή μιας νέας εποχής. Με σταθερές όπως ο Lessort, ο Nunn (πρόκειται να παραμείνει στους «πράσινους»), ο Σλούκας, ο Grigonis, ο Παπαπέτρου, μα πάνω από όλα ο αρχιτέκτονας, Ergin Ataman.
Η πτώση του «μύθου» των Misic-Larkin
Ο Τούρκος προπονητής, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα καταρρίπτει μια πρόταση που αποδεικνύεται ένας απλός «μύθος». «Η επιτυχία του στην Efes ήταν ένα αποτέλεσμα της ατομικής κλάσης των Misic- Larkin». Κι όμως….όχι! Ο Ataman ήρθε σε μια εντελώς νέα ομάδα, με διαφορετικά πρόσωπα, με ελάχιστο χρόνο προσαρμογής και τους οδήγησε από την 17η θέση…στο Βερολίνο.
Πολυφωνία στο «κουπί» και κρυφοί πρωταγωνιστές
Οι «πράσινοι» δεν έχουν πλέον έναν πρωταγωνιστή. Όταν τα πράγματα ζορίσουν υπάρχει ο Nunn των 15.9 πόντων (μ.ο) και του 54.9 % στο True shooting. Εκείνος ο «ανέκφραστος» που δεν θα φοβηθεί να πάρει τις προσπάθειες που «καίνε». Υπάρχει ο Κώστας Σλούκας των 12.6 πόντων και των 6 ασίστ (μ.ο), αλλά κυρίως του +9.9 στο Net Rating, όταν βρίσκεται στο παρκέ. Υπάρχει ο Lessort που αν και…μόνος του, στην θέση του «5», έχει 13.7 πόντους ανά παιχνίδι κι μια απίστευτη παρουσία στην άμυνα, με τους συντελεστές να είναι πάντα θετικοί. Μα ακόμα κι αν αυτοί βρίσκονται όλοι σε κακή ημέρα (πράγμα σχεδόν απίθανο), υπάρχουν οι κρυφοί πρωταγωνιστές. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ήταν ο X-Factor της σειράς. Το Game 5 κερδήθηκε λόγω (και) της άμυνας του Καλαιτζάκη στον Lorenzo Brown. Ο Παναθηναϊκός δεν κερδίζει την σειρά με την Μακάμπι, μόνο λόγω των καλύτερων μονάδων που διαθέτει. Την κερδίζει επειδή έχει πολλές περισσότερες λύσεις.
Ένα «ψεγάδι» μακριά από το «τους ματσάρουμε όλους»
Θεωρώ πως η καλύτερη στιγμή να ασχοληθείς με αυτό που λείπει βρίσκεται στην γεύση του «νέκταρ» κι όχι όταν μια ομάδα βρίσκεται στο πάτωμα. Η μοναδική »αχίλλειος πτέρνα»εντοπίζεται στην θέση του «center». Ναι, ο Lessort έχει κάνει αδιαμφισβήτητα καταπληκτική προσπάθεια. Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον Μήτογλου (που αναγκάζεται πολλές φορές να αγωνιστεί και στο «5») αν πλαισιωνόταν από έναν «7-footer» με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά;
Ζήστε, αυτό που δεν μας χρωστούσε κανείς
Είμαστε μια χώρα με περίπου 10.000.000 κατοίκους. Μια χώρα που δεν έχει και την καλύτερη δυνατή υποστήριξη από την πολιτεία για να αναπτύξει ένα προιόν μέσω των ακαδημιών, όπως το μπάσκετ. Κι όμως, αυτή η μικρή χώρα καταφέρνει να πρωταγωνιστεί. Να βγάζει με συνέπεια ομάδες στον αφρό του Final-4 και να βρίσκεται ανάμεσα σε Γάλλους-Ισπανούς και χώρες με πολύ καλύτερες συνθήκες και εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Υποστηρίξτε όλες τις ελληνικές ομάδες που αγωνίζονται και ζήστε αυτό το δώρο που κανείς δεν μας χρωστούσε. Όποια ομάδα κι αν έχετε διαλέξει…
